ЗИНДОН (форс.) — маҳбуслар сақланадиган ер остидаги зах ва қоронғи жой, атрофи қалъабанд қамоқхона. Қулчилик даврида пайдо бўлган. Кўпроқ ҳукмдорлар қасри, қалъаси остида конуссимон қудуқ шаклида қазилган, 5—7 м, ер ости суви юзада бўлган жойларда пишиқ ғиштдан, гумбаз шаклида ер устида қурилган. Зиндоннинг обхона деган тури ҳам бўлган (яна қ. Бухоро зиндони).