Asad King - Armon

Qalaysan bevafo, tinch yuribsanmi mansiz?
Man esa ishqingda ado boldim, orsiz!
Or-nomusing sotib, baxtlimisan mansiz?
Man esa telbaday sevgan edim, esiz.

Ado bo`ldim bugun, xiyonating ko`rib,
O`zganing bag`rida ko`rib ko`zim yig`lar.
Tamom qildi sevgi, o`zgartirdi mani,
Armon bo`lgan sevgim, bevafo yor, xayr.

Ushalmagan armonimsan,
Yetolmagan orzularim,
Sevaman, deya mani aldab,
Sevmagan ekanku yorim.
Ishonar edim, uning so`zlari,
Va’dalari bo`lib chiqdi yolg`on.
Ishonchimni sindirdi o`zlari,
Xiyonat qildiku ko`zlari. (x2)

Kunlarim o`tmoqda, azoblar qiynaydi,
Tunlari xasta yurak jimgina yig`laydi.
Bilmaysan san buni, qizig`i yo`q sanga,
Bilib qo`y, go`zalim, xor bo`lasan hali.

Ko`zlaringdan oqar yosh emas qonlar,
O`shanda qadrimni bilarsan, bevafo.
Kechiring meni deya, qo`ng`iroqlar qilsang,
Kechirmayman sani, xiyonatkor qizsan!

Erisholmadim sanga, bo`lding armonim,
Ushalmagan orzuyim, o`zingdaku ayb.
Ko`zlaringdagi yoshni endi sen artgin,
Kechirmayman endi, fikrimdan qaytdim.

Har tong uyg`onganimda kutardim kelishingni,
Bugun kutishdan charchab, unutyapman sani.
Unutolmasam, kechir, qaytmasman lekin sanga,
Shirin so`zlarimni endi aytmasman sanga.

Ostonasi tillo bo`lishi shart emas,
Odamlari tillo bo`lsin.
Uying bo`lsa-yu, odamlari bo`lmasa,
Mashinang bo`lsa-yu, motori bo`lmasa,
Sevganing bo`lsa-yu, shahding bo`lmasa,
Hammasi bekor ekan.

Yaxshi qiz, chiroyli uylar, vayrona qalblar,
Qimmatbaho sarpolar, baxtsiz kelin-kuyovlar,
Dang`illama to`ylar, qadrsiz oilalar…
Men seni shu narsalar uchun sevmagandim.

Birga bo`lishimizni chin yurakdan xohlagandim,
Ammo bugun kutganlarimni emas,
O`rniga bir parcha qog`oz oldim.
Qog`ozning ichidagi gaplar oz,
Lekin yurakni to`xtatdi:
Men sizni emas… mening sevganim boshqa…

Ushalmagan armonimsan,
Yetolmagan orzularim,
Sevaman, deya mani aldab,
Sevmagan ekanku yorim.
Ishonar edim, uning so`zlari,
Va’dalari bo`lib chiqdi yolg`on.
Ishonchimni sindirdi o`zlari,
Xiyonat qildiku ko`zlari. (x2)

Sog`inib ketsam ham, dardimni yutib ichga,
Suratlaringga qarab, eslab o`tar kunlarim.
Nega xayoldan ketmas birga o`tgan kunlarim?
Qo`llaring qattiq ushlab, qilgandik orzular ham.

Unutolmasam kerak, ko`nikishga majburman,
Axir, qo`llaring, qara, o`zganing qo`llarida.
Endi men uchun emas hatto shirin so`zlaring,
Endi men uchun emas, yurak nega tushunmas?

Ushalmagan armonimsan,
Yetolmagan orzularim,
Sevaman, deya mani aldab,
Sevmagan ekanku yorim.
Ishonar edim, uning so`zlari,
Va’dalari bo`lib chiqdi yolg`on.
Ishonchimni sindirdi o`zlari,
Xiyonat qildiku ko`zlari. (x2)

Bo`ldi bas, yuragim, unutamiz u qizni,
Sevgimizni tushunmas, axir ular toshbag`ir.
Chalamiz bugun yana ayriliqning kuylarin,
Mening yig`loqim yig`lab, hali afsuslanadi.

Raqamim terib “tel”da, qo`llari qaltiraydi,
Yuragi tez uradi, u juda ko`p o`ylaydi.
O`shanda kech bo`ladi, tugaydi bari bizda,
Yuragim sinib ketdi ketgan kuning, sen bilsang.

* * *

Асад King – Армон

Қалайсан бевафо, тинч юрибсанми мансиз?
Ман эса ишқингда адо болдим, орсиз!
Ор-номусинг сотиб, бахтлимисан мансиз?
Ман эса телбадай севган эдим, эсиз.

Адо бўлдим бугун, хиёнатинг кўриб,
Ўзганинг бағрида кўриб кўзим йиғлар.
Тамом қилди севги, ўзгартирди мани,
Армон бўлган севгим, бевафо ёр, хайр.

Ушалмаган армонимсан,
Етолмаган орзуларим,
Севаман, дея мани алдаб,
Севмаган эканку ёрим.
Ишонар эдим, унинг сўзлари,
Ваъдалари бўлиб чиқди ёлғон.
Ишончимни синдирди ўзлари,
Хиёнат қилдику кўзлари. (х2)

Кунларим ўтмоқда, азоблар қийнайди,
Тунлари хаста юрак жимгина йиғлайди.
Билмайсан сан буни, қизиғи йўқ санга,
Билиб қўй, гўзалим, хор бўласан ҳали.

Кўзларингдан оқар ёш эмас қонлар,
Ўшанда қадримни биларсан, бевафо.
Кечиринг мени дея, қўнғироқлар қилсанг,
Кечирмайман сани, хиёнаткор қизсан!

Эришолмадим санга, бўлдинг армоним,
Ушалмаган орзуйим, ўзингдаку айб.
Кўзларингдаги ёшни энди сен артгин,
Кечирмайман энди, фикримдан қайтдим.

Ҳар тонг уйғонганимда кутардим келишингни,
Бугун кутишдан чарчаб, унутяпман сани.
Унутолмасам, кечир, қайтмасман лекин санга,
Ширин сўзларимни энди айтмасман санга.

Остонаси тилло бўлиши шарт эмас,
Одамлари тилло бўлсин.
Уйинг бўлса-ю, одамлари бўлмаса,
Машинанг бўлса-ю, мотори бўлмаса,
Севганинг бўлса-ю, шаҳдинг бўлмаса,
Ҳаммаси бекор экан.

Яхши қиз, чиройли уйлар, вайрона қалблар,
Қимматбаҳо сарполар, бахтсиз келин-куёвлар,
Данғиллама тўйлар, қадрсиз оилалар…
Мен сени шу нарсалар учун севмагандим.

Бирга бўлишимизни чин юракдан хоҳлагандим,
Аммо бугун кутганларимни эмас,
Ўрнига бир парча қоғоз олдим.
Қоғознинг ичидаги гаплар оз,
Лекин юракни тўхтатди:
Мен сизни эмас… менинг севганим бошқа…

Ушалмаган армонимсан,
Етолмаган орзуларим,
Севаман, дея мани алдаб,
Севмаган эканку ёрим.
Ишонар эдим, унинг сўзлари,
Ваъдалари бўлиб чиқди ёлғон.
Ишончимни синдирди ўзлари,
Хиёнат қилдику кўзлари. (х2)

Соғиниб кетсам ҳам, дардимни ютиб ичга,
Суратларингга қараб, эслаб ўтар кунларим.
Нега хаёлдан кетмас бирга ўтган кунларим?
Қўлларинг қаттиқ ушлаб, қилгандик орзулар ҳам.

Унутолмасам керак, кўникишга мажбурман,
Ахир, қўлларинг, қара, ўзганинг қўлларида.
Энди мен учун эмас ҳатто ширин сўзларинг,
Энди мен учун эмас, юрак нега тушунмас?

Ушалмаган армонимсан,
Етолмаган орзуларим,
Севаман, дея мани алдаб,
Севмаган эканку ёрим.
Ишонар эдим, унинг сўзлари,
Ваъдалари бўлиб чиқди ёлғон.
Ишончимни синдирди ўзлари,
Хиёнат қилдику кўзлари. (х2)

Бўлди бас, юрагим, унутамиз у қизни,
Севгимизни тушунмас, ахир улар тошбағир.
Чаламиз бугун яна айрилиқнинг куйларин,
Менинг йиғлоқим йиғлаб, ҳали афсусланади.

Рақамим териб “тел”да, қўллари қалтирайди,
Юраги тез уради, у жуда кўп ўйлайди.
Ўшанда кеч бўлади, тугайди бари бизда,
Юрагим синиб кетди кетган кунинг, сен билсанг.