ДЎСТМУҲАММАДХОН (1790/93 – 1863) – афғон амири (1834-40, 1842-63), баракзоилар сулоласининг асосчиси. Дурронийлар давлати емирилгач, Ғазна ва Кобул амири (1834). Афғон ерларини бирлаштириш мақсадида майда хонликларга қарши курашган. Инглизлар ва афғонлар ўртасидаги урушда асир тушган (1840 й. охири), Ҳиндис-тонга сургун қилинган. 1842 й. да инглизлар урушда енгилгач, Дўстмуҳаммадхонни озод қилишга мажбур бўлган. Дўстмуҳаммадхон қайта Аф-ғонистон тахтига чиққан. 1855—63 й. ларда Қандаҳор, Ҳирот ва майда хонликлар (Оқча, Қундуз, Хулм) ни ўз давлатига қўшиб олган. Дўстмуҳаммадхон ҳукмронлиги йилларида Афғонистон ҳоз. чегарасигача кенгайган.