ВАСЛА (араб, васл) — мумтоз шеъриятдаги фонетик ҳодиса. Икки сўзнинг нутқда сандхи талаффуз этилишига кўра улардаги бўғинларнинг қайта бўлиниши. Васла бир неча кўринишда кузатилади: 1. Ёпиқ тугаган бўғинли сўз кетидан унли б-н бошланган сўз келиб, улар қўшилиб талаффуз этилса, аввалги сўзнинг сўнгги ундоши кейинги сўз биринчи бўғинининг боши ҳолида талаффуз этилади. Mac, зор этди зо-рет-ди. 2. Унли билан тугаган сўз кетидан унли билан тугаган сўз келиб, талаффуз этилса, сўзлар қўшилишида ёндош бўлган унлиларнинг бири қисқаради, яъни: не учун не-чун. 3. Унли билан тугаган сўз кетидан сандхи қўлланувчи сўзнинг биринчи ундоши унли томонидан ассимиляция қилиниши ҳам мумкин. Бунда ҳам бир унли қисқариши ва сўзларда бўғин камайиши кузатилади. Мас., я-лия-ли ял-я-ли каби. Васла нутқий ҳодиса бўлиб, мумтоз адабиётда бадиий услуб воситаси сифатида тавсифланиб келади.