ХАРИЗМА (юн. charisma — мурувват, илоҳий қобилият) — бирор шахснинг бошқаларга нисбатан алоҳида хусусиятларга эгалиги (донолиги, қаҳрамонлиги, авлиёлиги) ва шу хусусият ёрдамида халқни бошқаришга ҳақли эканлигини ифодалайдиган тушунча. X. тушунчасини илк бор италиялик руҳоний Ст. Паул мўъжизавий қобилиятга эга бўлган Исо пайғамбарга нисбатан ишлатган. Аммо Харизмани илмий тушунча сифатида М. Вебер чукур тадқиқ қилиб, уни «худо берган неъмат» деб номлаган. Кдд. даврларда фақат илоҳий мазмунга эга бўлган тушунча вақт ўтиши билан олимлар томонидан реал ҳаётга татбиқ этила бориб, илоҳий қобилиятга эга бўлмаган, аммо алохдца хусусиятларга, юксак фазилатларга эга бўлган етакчи тарихий шахсларга нисбатан ҳам ишлатила бошланган.