НЎҒАЙ ТИЛИ — туркий тиллар оиласига мансуб, Россия Федерациясининг Чечен Республикасида, Ставрополь (жумладан, Қорачой-Черкес Республикаси) ва Краснодар ўлкаларининг бир қатор туманларида тарқалган. Оқнўғ-ай, нўғай, қоранўғай лаҳжаларига бўлинади. 60 мингга яқин киши сўзла-шади. Нўғай тили фонетик ва грамматик хусусиятлари билан қозок. ва қорақалпоқ тилларига ўхшайди, мае. умумтуркий «ч» ва «ш» товушлари Нўғай тилида «ш» ва «с»га мувофиқ келади (Н. т. даги шиқ ва тас сўзлари бошқа туркий тилларда чиқ ва таш тарзида талаффуз этилади). Адабий Нўғай тили 20-а. да шаклланган; унинг таъсирида диалектал фарқлар йўқолиб бормоқда. Ёзуви 1924—28 й. ларда араб алифбоси, 1928—38 й. лардалотин алифбоси асосида бўлган; 1938 й. дан эса рус графикаси асосидаги алифбодан фойдаланилади.