ЗИЁ НАХШАБИЙ

ЗИЁ НАХШАБИЙ, Зиёуддин Нахшабий (13а, охири, Қарши яқинидаги Нахшаб ш. ; ҳоз. Шулликтепа — 1350, Ҳиндистон, Бадоюн ш.) — шоир. Форс ва туркий тилида ижод қилган. Асарларида инсонпарварлик ғоялари талқин этилган. Ҳиндлар орасида машҳур бўлган «Тўтининг етмиш ҳикояси» асарини қайта ишлаб, «Тўтинома» достонини яратган (1330). Унда софлик, эзгулик, одоблилик, вафодорлик каби инсоний фазилатлар улуғланган, тубанлик каби хусусиятлар қораланган. (Асарнинг бир неча қўлёзма нусхалари ЎзФАШИда сақланади, инв. № 4666/4395). 3. Н. «Лаззат уннисо» («Аёл лаззати»), «Жузвиёт ва куллиёт» («Бутун ва бўлаклар»), «Гулрез», «Силк уссулук» («Изловчилар йўли»), «Шарҳи сураи Забур» («Забур сураларининг шарҳи») ва б. асарлар муаллифи.

---

Кирилл алифбосида мақола: ЗИЁ НАХШАБИЙ ҳақида тўлиқ маълумот категорияси: З ҳарфи фикрингиз бўлса изоҳда қолдиринг ва дўстларингиз билан улашинг биз бундан минатдор бўламиз бизни кузатишни давом этинг (у ким, бу нима, қанақа ?, тушунчаси деган саволарга жавоб топишингиз мумкин)